І. А. Касцевіч: “Трагедыя Хатыні – трагедыя ўсяго нашага народа”
22 сакавіка 1943 года былі забіты ці згарэлі жывымі ў агні 149 жыхароў вёскі Хатынь, 75 з іх былі дзецьмі. І гэта ж не адзінкавы выпадак. Немагчыма ўявіць, што такая жорсткасць можа быць уласціва чалавеку. Трагедыя Хатыні – трагедыя ўсяго нашага народа.
Ніякія словы не апраўдаюць таго, што вёскі, гарады, цэлыя раёны знішчаліся толькі за тое, што людзі там нарадзіліся і працавалі, за тое, што былі беларусамі.
Цяпер на месцы, дзе раней была Хатынь, – храм вечнай памяці і смутку пад адкрытым небам, створаны савецкімі архітэктарамі. Атмасфера гэтага месца працята болем, які адгукаецца ў сэрцах усіх пакаленняў беларусаў. Таму важна як мага даўжэй захаваць гэтую памяць. У новай Канстытуцыі ўжо замацаваны прынцып павагі да гістарычнай памяці. Задача кожнага з нас – яго рэалізаваць і прывіваць нашым дзецям і ўнукам.
Маладое пакаленне трэба больш акунаць у падзеі былых ваенных гадоў. Хатынь – адно з самых красамоўных месцаў для аповеду аб пакутах мірнага насельніцтва падчас Другой сусветнай вайны. І наведванне не толькі гэтага мемарыяла, але і іншых месцаў памяці павінна стаць традыцыяй у кожнай беларускай сям’і.
